Ο γλυκάνισος έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για να ανακουφίσει από διαταραχές του πεπτικού και από καταρροή, ως αποχρεμπτικό στο παραγωγικό βήχα, ως διουρητικό, ως ήπιο καθαρτικό αλλά και σαν διαγερτικό της όρεξης. Ο γλυκάνισος περιέχει χημικές ουσίες που έχουν την ίδια επίδραση με τα οιστρογόνα. Οι γυναίκες το χρησιμοποιούσαν για να αυξήσουν τη γαλακτοφορία στη περίοδο του θηλασμού, στην έναρξη της περιόδου για να ανακουφιστούν από τους πόνους και τις κράμπες και για να διευκολυνθεί ο τοκετός.

Αναφέρεται απο τον Διοσκουρίδη για τις ευεριετικές του ιδιοτητες, ιδιαίτερα ώς χωνευτικό αλλα και σπασμολυτικό και αντιδαρροϊκό. Οι αρχαίοι Ελληνες και Ρωμαίοι το αγαπούσαν και το χρησιμοποιύσαν

Χρησιμοποιήται αρκετά στις κουζίνες της Ιταλίας και της Γερμανίας, ειδικά σε μπισκότα και βάφλες, καθώς και σε λουκάνικο και συνταγές με σάλτσα ντομάτας.

Εφαρμογες: Το γλύκο ουζάτο άρωμα του ταιρίαζει σε μαγειρευτά με ντομάτα και δυόσμο, π.χ. σε σάλτσες για μακαρόνια, σε κοτόπουλο, μοσχάρι κοκκινιστό κ.λ.π.
Αρωματίζει θαυμάσια τις πατάτες φούρνου αλλα ταιριάζει και σε μαγειρέματα με θαλασσίνα.

Προέλευση Ισπανία