Το κυπαρισσάκι ήταν γνωστό από την αρχαιότητα κυρίως λόγω των αρωματικών ιδιοτήτων του.

Ο Διοσκουρίδης, όπως και άλλοι βοτανολόγοι και ιατροί της εποχής εκείνης αλλά και μεταγενέστεροι, απέδωσε θεραπευτικές ιδιότητες στο φυτό για πληθώρα καταστάσεων και νοσημάτων όπως για παράδειγμα για το κρυολόγημα, την υπερχλωρυδρία (καούρα), τα έλκη στομάχου και δωδεκαδακτύλου, τους εντερικούς σκώληκες, τη γρίπη, τη βρογχίτιδα, τη ναυτία των ταξιδιωτών κ.α. Οι θεραπευτικές ιδιότητες που αποδίδονταν στο βότανο θεωρητικά, για όλες τις παραπάνω ασθένειες, έβρισκε απόλυτα σύμφωνους τους λαϊκούς θεραπευτές οι οποίοι το χορηγούσαν στους ασθενείς τους υπό μορφή ροφήματος.

Επίσης χρησιμοποιείται ευρέως στην μαγειρική ως μυρωδικό σε κρέατα, σάλτσες και άλλα όπως τη ρίγανη και τη θρούμπη.

Χρήση: Για θεραπεία από πέτρες στα νεφρά ή την ουροδόχο κύστη το βότανο το φτιάχνουμε ως αφέψημα. Βράζουμε περίπου 6 γραμμάρια από το ξηρό βότανο σε 2,5 φλιτζάνια νερό για 5 λεπτά και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε το μισό το πρωί και το υπόλοιπο το απόγευμα για 10 ημέρες.

Πηγή; Τεχνολογικό εκπαιδευτικό ίδρυμα Κρήτης